Yıl 1979, İstanbul Güngören'de hizmet...
Karakolda görevli polis memuruyum...
Eskişehir'de görevliyken POL- BİR (Ülkücü Polis Derneği) kurucularından biriyim. 
Birilerinin M.C diye nitelendirdiği Milliyetçi Cephe hükümeti güven oyu alamayınca CHP ortaklarıyla hükümeti kurdu. 
Ve memleketin acil sorunu, Milliyetçi polisleri sürgüne göndermekmiş...
Beni ve Akın Küçükbarakçı isimli meslektaşımla İstanbul'a sürgün ettiler. Akın 2000'li yıllarda Mersin Emniyet Müdürü oldu.
Ben icraat üstüne icraat, en sonunda 1980 ihtilalinden sonra meslekten kibarca tehdit edilerek kovuldum!
İstanbul Cevizlibağ'da 7'ci ve 8'ci Toplum polisi birlikleri vardı; oraya sürgün olmuştum. Çok ilginç 7'ci birlik Milliyetçi ve tarafsız polislerdenidi. 8'ci birlik POL-DER (Kominist ve CHP'li polis derneği) polisleriydi. Baştaki amir de azılı kızıl kominist idi. 
Beni çağırdı: 
"Bana bak dosyan hayli kabarık, burada ayağını denk al. 
Cevabımı hemen vermiştim!
-Sen işine bak,sakın benle uğraşma. 
Kızardı, bozardı; tehdidi elden bırakmadı:  
"-Görürsün sen!"
Gece operasyonlara giderken hedefteki teröristlerden değil arkamızdan vururlar diye kominist polislerden kendimizi kollardık.
Bir sabah kantinde otururken Cumhuriyet gazetesini önüme koydular! 
Gazeteyi parçaladım gittim; 7'ci birlikten Hergün gazetesini getirip masaya koydum.. 
Vay anam vay... 
İkinci gün Müdüriyete çağrıldım!
Kısa bir zamanda polise yakışmayan o kadar olay yapmışım ki tam Ülkücü bir militanmışım... 
Hayda şimdi de İstanbul içi sürgün...
Güngören Karakoluna geldim, içeri girdim... Acayip bir tip, çam yarması mı dersiniz yoksa yemiş yemiş helaya gitmemiş ki; acıkır da para harcarım diye. 
Karakol Amiri Başkomiser Sabri Kovan...
Adamın üzerindeki üniforma en az 5 senelik... Pantolon yıkana yıkana kısalmış... 
Ceket düğmeleri zorla iliklenmiş... 
Kollar kısalmış, dikişler beyazlamış üniforma...
Oysa devletin her polise bir takım yazlık elbise bir takım kışlık elbise kumaşı ve dikiş parası verdiği günler... 
Bu tipler kumaşı satarlardı! 
Dikiş parasında cebe indirirler! 
İster inanın ister inanmayın; aynı karikatür mübarek...
Eli kıçında bir ileri bir geri bir şeyler söylenerek ve arada bir bana ters ters bakarak olta atıyor. Nihayet konuştu! 
"-Ayağını denk al dosya kabarık... Ama ben önceki amirler benzemem." 
Güldüm... 
Dedim, tipinden ve üstündeki üniformanın şeklinden belli karikatür olduğunuz. 
Vay anam! 
Bunu diyen sen misin; bağırdı çağırdı. Tehditler savruluyor... 
Sadece gülerek dedim ki; "Dikkat et, sen ayağını denk al.." 
Görev gece... Yanıma bir bekçi verdiler. Mıntıkayı kontrole çıktık..
Aaaa o da ne? Saat gece 01.00 kahveler açık... Oysa kanunen saat 24.00'te kapalı olması gerekiyor. 
Bir kahvehaneden içeri girdik! Vay ki vay; kumar oynanıyor açıktan... 
O zaman kahvehanelerde bira içilmesi de yasaktı. Ama herkes bira içiyor! 
Mekan sahibi, oturmuş koltuğa; beyaz çorap sivri burun yumurta topuk kabadayı ayakkabısı... Adam beni hiç umursamadan, bekçiye "Memur yeni mi?" diye sormaz mı... 
Tepem attı, lastik copu çıkardım yer misin yemez misin! Bir de kumar oynatma tutanağı, görevimi yaptım... 
Ertesi gün, günlerden cuma... Karakolda abdest aldım şapka koltuğumda ayakkabının arkasına bastım oturup çorap giyeceğim...
Acil Bakırköy Emniyet Amirliğinden çağrıldım.. Hayırdır inşallah... 
Meğer görevdeyken ayakkabının topuğuna basıp şapka koltuğumda dayı dayı yürüyormuşum.. Bunu geçtik esas suça bak sen... 
İlk göreve başladığım akşam kahvelerden haftalık 50 TL haraç istemişim... Vermeyince kahveciyi dövmüşüm! Bir de iftira atmışım bira içiliyor, kumar oynanıyor, geç saate kadar açık diye... Amir kükredi, hadi bakalım çık işin içinden...
Sürgünden kızağa günler başladı.
Boğaz Köprüsü bekçiliği... 
Vay be... Devlet bizi okuttu, özel ve kritik görevler için masraf etti, eğitti...
Bak başımıza gelene...
O dönem sistem buydu.. Meğer kahveciler ve mıntıkada gayrimeşru iş yapanlarla işbirliği içindeymişler... Çifte maaş.. 
Daha ne diyeyim; yorum sizin..