Anlatırdım öğrencilerime coşkuyla...

Kıbrıs Barış Harekâtı zamanı...

20 Temmuz sabahı asker biraz tutuktu.

Kolay değil, 52 yıldır savaşmıyorduk...

Hayatında hiç can almamış 20 yaşındaki Anadolu çocuklarını şimdi Girne plajında neyin beklediği belli değildi..

Ve hepsinin hayatta kalmak için belki de patır patır adam öldürmesi, kan dökmesi, can alması gerekiyordu. 

Ama onlara yol gösterecek, ağız açacak bir şeye ihtiyaç vardı.  

Teknelere tıka basa doluştular... Karartma içinde sessizce yol aldılar.  

Sabah gün ağarırken Girne kıyılarına ulaştılar.

Çıkarma başladığında gözlerine inanamadılar!..

Rum millî muhafız ordusundan 500 kişi Girne plajında uzanmış yatıyordu!..

Yalnız...

Farklı olan bir durum vardı....

Kafaları gövdelerinden ayrılmıştı!..

SAT'lar geceden gelmiş, plajı "çıkarma"ya hazırlamıştı..

Çıkarma gemileri plaja yanaşırken SAT'lar (Sualtı Taarruz Komandoları) zodyak botlarla kıyıdan uzaklaşıyordu. 

Türk askeri, eli ayağı dek durmayan adamı işte böyle yapardı!..

Ben bu "hikâye"yi, askerde Kıbrıs savaşı sırasında orduda olan astsubaylardan dinlemiştim. 

Anlatılmasında da bir sakınca görmemiştim. 

Türk ordusunun göz bebeği olan bu askeri birliği sivil hayatta da takip ettim. 

Ergenekon ve Balyoz soruşturmalarının Poyrazköy'e doğru yayılmasını, bir orman yangınının askeri cephaneliğe sıçraması gibi algıladım. 

Kumpas'a karşı mekân şahidi gibi dikilirken başta bu emsalsiz kahramanlar olmak üzere "peygamber ocağı"mıza sahip çıkmak için gece gündüz kalem salladım. 

Öyle ki hiç farkında olmadan, Engin Alan Paşa gibi, Albay Abdullah Cüneyt Küsmez gibi tanımadan savunduğum şerefli Türk subaylarının gıyabi dostluğunu kazandım. 

Ancak, bir asker çocuğu, MHP'li bir Ülkücü ve Tarihçi olarak bazı askerlerin başta FETÖ olmak üzere, gerek Perinçek gerek İyi Parti, gerekse bu son 104 Amiral olayındaki Muharrem İnce- Ümit Özdağ eksenli politik çıkışlarından sonra kelimenin tam anlamıyla yıkıldım. 

"İçimdeki kahramanın ölümü"nü yaşadım. 

Türk ordusunu, Türk askerini tabii ki yüreğinden silip atamadım. 

Ama artık hiç bir üniformalıya peşin bir saygı duymuyorum... 

Buna da çok üzülüyorum. 

Askerler, halkı, sokağı, sivil idareyi ve bunların toplamı olan siyaseti bilmezler. 

Öyle ki karada kaplan, denizde balık adam bir komando "tel örgü"nün dışında sudan çıkmış balığa dönüşebilir. 

Askerlerin buna rağmen partizanca bir politik görüş, tavır ve iddia sahibi olması, taktik olarak hatadır. 

İlkeli olmak, Cumhuriyet değerlerine bağlı olarak siyasi tavır koymak ve inisiyatif almak başka bir şey...

Bir siyasi partiyi veya hizibi adres göstererek karşıtlarıyla savaşa tutuşmak başka bir şeydir.

Hele ordusunun Mete'den gelen disiplinine ve kahramanlığına aşık Türk Milliyetçileriyle kavgaya tutuşmak asla akıllı bir asker davranışı değildir. 

Ülkücüler Ali Türkşen ve onun gibi vebal almış askerleri bu yüzden affetmeyecektir. 

Bir Türk subayı, emekli olduktan sonra eşit şartlarda siyasete atılabilir. Sonucuna katlanmak kaydıyla vekillik, reislik iddiasında bulunabilir. 

CHP'li veya başka bir partili de olabilir. 

Ama bir subay eğer toptan MHP düşmanlığı yapıyorsa o asker, 

A) Ya Sol-Sosyalist cunta-devrim meraklısıdır.

B) Ya FETÖ’cüdür. 

C) Ya kendini Esad’a daha yakın hisseden bir mezhepçidir.

D) Ya yeminindeki ideolojiden sapmış bir yabancı hayranıdır.

E) Ya da cahildir.

Bunları eski SAT komandosu Ali Türkşen’in kimbilir kaçıncı kez attığı bu nedamet Tweeti üzerine kaleme alma ihtiyacı hissettim. 

Yok öyle ortaya karışık "helal et"  - "helal olsun!."

Sen Kardak'taki o SAT komandosusun..

Bunu kendisine de açıktan RT ile yazdım..

Ben İyi Parti' ye oy da vermem günahımı da ama....

Ben Ali Türkşen’e, muhayyilemdeki "SAT Komandosu"nu ve yüreğimdeki "Kardak Kahramanı"nı öldürdüğü için hakkımı helal etmiyorum.

MHP’den helallik almadıkça da etmeyeceğim. 

Saygıyla...